Creatief met eieren

Een goede gewoonte van onze school is die van de paasviering. Behalve dat de Passion opgevoerd wordt, besteden we met alle groepen binnen een jaarlijks thema aandacht aan Pasen. Dit jaar was het thema: ‘zelf’, wat overigens wel mooi aansloot bij het onderwerp van mijn onderzoek naar de eigenwaarde van onze leerlingen.
Na een serieus gedeelte met het klassieke verhaal, een gesprek over wat behoud je zeker weten van jezelf op het MBO straks en een spel met ‘veilige’ en ‘onveilige’ vragen waren we aan het speelsere gedeelte toe. Voor dit gedeelte heb ik een opdracht geschreven (eigenlijk gejat), waar ze met wat materialen als een servetje, satéprikkers, wat touw en elastiekjes (metafoor: de weinige middelen die je ter beschikking hebt in het begin op het MBO) moesten gaan knutselen om een ei (metafoor: het ei ben je zelf) te beschermen, zodat het een val van 4 meter (metafoor: de gevaren voor jezelf op het MBO) kan overleven.

Na even wat gemor gingen op één na alle leerlingen enthousiast aan de gang. Er werden privé plekjes gezocht zodat het ultieme idee niet afgekeken kon worden. Er werd uitgeprobeerd, omwikkeld, geknoopt, gebouwd, gepeinsd… geknutseld, gelachen.
Peter deed niet mee, want hij zou zo opgehaald worden voor een toelatingsgesprek op het MBO. Eerst was hij blij dat hij niet mee hoefde te doen aan die onzin. Later wilde hij niet weg omdat hij wilde zien hoe het nou afliep.
Na een goed half uur kwam een van de knullen (Jelle) van de gang, waar hij bezig was, even het lokaal binnen lopen met een opvallende opmerking: ‘Mag ik even wat zeggen jongens?’ ‘We zijn ernstig afgedaald!’ ‘Hoezo?’ ‘Hebben jullie er erg in dat dit ongeveer de eerste keer is in de 4e klas dat we allemaal al een hele tijd serieus bezig zijn?’ ‘En waar zijn we dan mee bezig?’ ‘Een ei!!’
Er werd even wat gereageerd en gelachen, maar iedereen ging onverstoorbaar door. Uiteindelijk was het tijd om de bewerkte eieren tussen de traptreden door een val van 4 meter te laten maken naar de vloer. De een liet het aan een stuk touw afdalen en dus een minder diepe val maken, de ander had met satéprikkers een verend systeem ontworpen. Ook op een parachute was geknutseld. Zo voorzichtig mogelijk lieten ze het om de beurt de val maken. Stil luisterend naar het geluid van de landing om vervolgens hoopvol naar beneden te rennen; heeft mijn ei het gered? Ze durfden het bijna niet uit te pakken.
Helaas geen enkel ei heeft de val overleefd, ik heb ze zelden zo beteuterd zien kijken. Wie kreeg nu de bokaal; de chocolade haas? Ik heb hem aan Jelle uitgereikt vanwege zijn diepzinnige observatie en bijbehorende opmerking. ‘Dank u wel mevrouw, ik voel me vereerd.’ ‘Heeft u er trouwens erg in dat u uw dag van de moeilijke woorden heeft?’ ‘Verloochenen, metafoor, bokaal, diepzinnig en weet ik wat allemaal nog meer.’

Ze mogen naar huis, wat iedereen ook zo snel mogelijk doet. Of nee, toch niet, ik kom boven om op te ruimen en wie zijn daar bezig? Jelle en Daan ruimen voor me op, vrijwillig. Jelle kan weer zijn mond niet houden: ‘Mevrouw u heeft gewonnen!’ ‘Met zo weinig ons een uur lang bezig houden, in de laatste les… dat heet nou creatief!’